بازگشتم به وبلاگ مبارک :))

واقعا نمیدونم چطور آدما میتونن به راحتی زخم بزنن

اینکه بدون فکر کردن یه حرفی رو بزنن و واپه رو تو دهنشون سبک و سنگین نکنن

اونایی که تو یه جایگاه اجتماعی خاص هستن بیشتر اینجورن انگار

با خودم فکر کردم چطور میتونن از پس مسئولیتش بر بیان

چطوربعدا میتونن جواب زخم هایی که ززدن رو بدن؟

چطور انقدر راحتن؟

و به این فکر کردم این روزا کمتر کسی هست که

یک انسان واقعی باشه :)))

.

.

.

.

بازگشت خشنی بود؟

موضوعات مرتبط: دست نوشته های من
برچسب‌ها: آدما , زندگی , حرف , زخم

تندیس عشق و اندیشه...